Yine uyandım. Yine bir kasvet yine bir anarşistlik... Yine bir nihilist gibi hiçbir şey yok içimde. Ah ama belki de vardır. Düşünüyorum da şimdi ya sıcacık yatağımdan çıkarsam... Gerçekleri unutma ama yatağının etrafı düşündüğün kadar soğuk da değil. Hadi ama büyük yaşlı bir bunak bana aynı hataya düştüğünü söyledi. Deterministlik mi bu? Nece saçma bir şeydir. Demek gerçekten böyle bir şey de vardı ha. Baksana aynana yine kendinden kaçamadın. Gerçeğe bakacak olursak aynan da bile fenomenin sana güncel gelmiyor. Gerçeğe bakacak olursak kendine inancın bile artık sana gerçekci gelmiyor. Pek bir entellektüel geliyor her şey sana. Haha! Yatağımın dışı... Haha! İnanmam, bak beni şimdi cimcikle. Tekrar, tekrar, tekrar... Korkuyorum ya ben inanmam! Peki onlar nasıl inandı?
Işık açılır...
Osman:
- Ben ne bileyim. Ben ne bileyim.
Karanlıktan:
- İyi geceler tatlım. İyi geceler.
Işık açılır...
Osman:
- Ben ne bileyim. Ben ne bileyim.
Karanlıktan:
- İyi geceler tatlım. İyi geceler.
